Koşuyorum,
Koştukça yol uzuyor...
Şaşıyorum...

Yol bitince kendime çarpıyorum...
Kemiklerim kırılıyor,
Kalbim öylece duruyor, 
sorulası sorular gibi...

Koşuyorum,
Bin yıllık bir şarkının, güneşi doğururken
Karanlığa meydan okuduğu bir sabah
Yol bitene dek 
Kendime çarpana dek
Kırık kemikler, duran kalpler ülkesinde
Kırılmadık kalp kalmayana dek
Öylece durup şarap gibi
Cevapsız bir soru kalmayana dek koşuyorum...

Koşuyorum,
Şarkı bitmeden durmayacağım,
Şarkın, koşan çocuklarıyla beraber...
Şarkın, arkını paklayana dek...

Yazan: Dr. Muhammed İkbal BAKIRCI